یادگاری از دانشگاهم

ترم سه کارشناسی طراحی تو خوابگاه نسترن تو سبزواره.

الان سه ترمه از همه چیز دورم

تا اینجا 19 ساعت راهه.از خونمون.خیلیارو داشتم تاالان.خیلیا رم نه.با خیلیا دوست بودم با خیلیا دشمن.با خیلیا خندیدم با خیلیا گریه کردم.درد خیلیارو تجربه کردم دردای زیادیم برام غریب بود.ادمای زیادی دورم بودن که یا ازم متنفر بودن یا خیلی دوسم داشتنو بم تکیه کردن.خیلیام بی دلیل  رفتن.بودن خیلیارو التماس کردم.رفتن خیلیارم تمنا.تو این مدت خودمو شناختم. ضعفمو تنهاییامو غریبای ک تحمل کردم.دلم شکست دلم شاد بود.با اخلاقای زیادی اشنا شدم.اما با وجود همه اینا بازم زندگی همونه.بازم غصه هس. بازم آدم بد هس.باز تنهات میزارن.اگ زمان ب عقب برگرده خیلی از آدمارو حذف میکنم خیلیارم نگه میدارم.خیلی از اشتباهاتو بازم تکرار میکردم اما این بار ازشون لذت میبردم.دلم تنگ کسی نمیشه.منتظر کسی نیستم به اندازه هر کسی بش اعتماد کردم احترام قاعل شدم خیلیا لیاقتشو داشتن خیلیام بی لیاقتیشونو ثابت کردن.خیلیاهنو بچن خیلیام بزرگتر از سنشونن.اما با وجود همه اینا حالم خوبه زندم زندگی میکنم.خیلیا تو زندگیم نقش خوبو پر رنگی داشتن هیچ وخ فراموششون نمیکنم هیچ وخ.خیلیام ارزش صدا زدنم ندارن.اخر همه اینا میشه یک کلام زندگی .

بابت همه چی خوشحالم شاید سهمم  این بوده راضیم به رضای خدا.